SCSI که مخفف عبارت Small Computer System Interface است، به صورت “Scuzzy” تلفظ می‌شود و رابطی برای دیسک درایوها است که اولین بار در سال ۱۹۸۲ تکمیل شد. برخلاف استانداردهای رقیب، SCSI می‌تواند از هشت دستگاه یا شانزده دستگاه با Wide SCSI پشتیبانی کند. با این حال، با آداپتور میزبان SCSI روی شماره شناسایی ۰۷ و بوت شدن از شناسه ۰۰، شش اتصال دستگاه باقی می‌ماند. در تصویر زیر، نمونه‌ای از یک کارت توسعه آداپتور SCSI با اتصال داخلی و خارجی را مشاهده می‌کنید. این آداپتور پس از نصب در کامپیوتر، امکان نصب چندین دستگاه SCSI را در کامپیوتر فراهم می‌کند. مادربردهای پیشرفته‌تر نیز ممکن است اتصالات SCSI موجود در مادربرد را داشته باشند.
SCSI-1 استاندارد اصلی SCSI است که در سال ۱۹۸۶ با عنوان ANSI (موسسه ملی استاندارد آمریکا) X3.131-1986 توسعه داده شد. SCSI-1 می‌تواند تا هشت بیت در ثانیه انتقال دهد.
SCSI-2 در سال ۱۹۹۰ تأیید شد و ویژگی‌های جدیدی مانند SCSI سریع و گسترده و پشتیبانی از دستگاه‌های اضافی را به آن اضافه کرد.
SCSI-3 در سال ۱۹۹۶ با عنوان ANSI X3.270-1996 تأیید شد.
SCSI استانداردی برای رابط‌های موازی است که اطلاعات را با سرعت هشت بیت در ثانیه و سریع‌تر منتقل می‌کند، که سریع‌تر از میانگین رابط موازی است. SCSI-2 و بالاتر از حداکثر هفت دستگاه جانبی مانند هارد دیسک، CD-ROM (حافظه فقط خواندنی دیسک فشرده) و اسکنر پشتیبانی می‌کنند. همه آنها می‌توانند به یک پورت SCSI واحد در گذرگاه سیستم متصل شوند. پورت‌های SCSI برای رایانه‌های اپل مکینتاش و یونیکس طراحی شده‌اند، اما می‌توانند با رایانه‌های شخصی نیز استفاده شوند. اگرچه SCSI در گذشته محبوب بود، اما امروزه تا حد زیادی توسط انواع اتصال سریع‌تر، مانند SATA (اتصال سریال AT) جایگزین شده است.
اتصالات SCSI
تصاویر زیر نمونه‌هایی از اتصالات SCSI یا پورت‌های SCSI رایج در رایانه‌ها و دستگاه‌ها هستند.
